تعریف‏ الکلمة

هی لفظٌ مَوضوعٌ‏ٌ مفردٌ، نحو: «علیّ»، «علْم»، «قامَ»، «یقوم»، «قُم»، «إنّ»، «مِن» و «سوف»، و هی، اسم، فعل و حرف[1].


[1]. قال ابن مالک فی الألفیّة:

کلامنا لفظ مفید کـ «استقم»

و اسم و فعل ثمّ حرف الکلم‏

واحده کلمة و القول عمّ

یرید: أنّ الکلام عند النحاة هو اللَّفظ المفید (أی المُفهم معنیً، یَحسُن السکوت علیه)، کـ «استقم» و أنّ الکَلِم­ـ أی: الکلمات التی یتألّف منها الکلامُ‌ـ ثلاثة أقسام: اسم و فعل و حرف (کما دلّ علیه الإستقراء)، و واحده کلمة.

تنبیهات) الأوّل: عَرّف جماعةٌ من النحویین «الکلمة» بـ «لفظ موضوع مفرد» و الأکثر على أنّ المفرد فی مقابل المرکّب و أرادوا بالمفرد ما لا یدلّ جزئه على جزء معناه. اُستشکل: إنّ المفرد عندهم عبارة عن اللفظ الواحد، و تفسیره بـ «ما لا یدلّ جزئه على جزء معناه» اصطلاح المنطقیّین، فذکره فی العربیّة من خلط اصطلاح (راجع: شرح الکافیة للمحقّق الرضی رحمة اللّه، ص4 و 5، الحدائق الندیة فی شرح الفوائد الصمدیة، ص56 ، اساس النّحو، علی ال البهبهانی)

الثانی) الظاهر أنّ «الکلم» فی عبارة ابن مالک بمعناه اللغوی، أی: إنّ الاسم و الفعل و الحرف هی الکلمات التی یتألّف منها الکلام، لکن الکلم بمعناه الاصطلاحی عبارة عن «ما یُرکَّب من ثلاث کلمات فأکثر، سواء أکان مفیدا أم لا (لابشرط)، کقولک: «إن قام زید»، و هذا اصطلاح خاصّ ذکر فی بعض کتب النحو و لیس کلام ابن مالک ظاهرا فیه و إن توهّم بعضهم.

الثالث) اختلفوا فی لفظ «کلم»، فقیل: «جمع، مفرده کلمة»، و قیل: «اسم جمع، لأنّه لیس على زنة من أوزان الجموع» و قیل: «اسم جنس جمعی». قلنا: الکَلِم هو اسم جنس الجمعیّ، موضوع للماهیّة من حیثُ هی و فُرّق بینه و بین مفرده، بالتاّء غالباً کـ «تمر و تمرة» و القول ­ـ و هو اللفظ الدالّ على معنىً­ـ عمّ الکلام و الکَلِمَ و الکلمة (قواعدالنحویة، ص16، البهجة المرضیّة، ص11).

 

 

فایل پی دی اف
 

فیلم آموزشی

 

کانال ایتا ما:@mahvnahv


مشخصات

تبلیغات

محل تبلیغات شما

آخرین مطالب این وبلاگ

محل تبلیغات شما محل تبلیغات شما

آخرین وبلاگ ها

برترین جستجو ها

آخرین جستجو ها

حقوق انرژی Samantha یه دنیا حرف نگفته Anime BenYamin is typing... پرشين ترک - دانلود اهنگ باکويي فروش لیزر الکساندرایت 2020 یاس سپید Bekah maysaco